قسمت اول – اندر معانی و تعاریف آفرود

غور در وادی آفرود – قسمت اول

اندر معانی و تعاریف آفرود

. . . و ” آفرود ” را جمهور محققین عقیدت بر اینست که این لغت از بلاد فرنگان آمده و آن اینگونه باشد که فردی یا جمعی با مرکب یا مراکب خود که به روایتی ” فورویل ” و به روایت دیگر ” دو دِف ” باشند ، از طُرُق و شَوارع بِدَر شدندی و همی سر به کوه و بیابان و جبال رُمول گذاشتندی .

 

از مولانا ” شیخ حسین بن آذری ” در رساله ” احسن الآفرودین فی جبال المازندران و الگیلان ” روایت است که از جمله ملزومات فاعل آفرود یعنی آفرودر ، همانا سِعِه نظر و قوت بَصَر و سرعت عمل باشد .

و نیز از شیخ ” ابوالجیپ ابن آمریکی ” شیدالله ارکانه* در رساله ” تشنجات المراکب فی بلاد العجم ” آمده که جماعت مبتلا به آفرود ، بطور متصل و مکرر از جبال و شنهای انباشته رمول با مراکب خود بالا و پایین جهیدندی

و از خطرات آن نهراسیدندی وهیچ در غم ” فنر و کمک فنر ” و غیره نبودندی و ایضا ” موتور و گیربکس ” .

و از تبعات یکی دو روز آفرود ، همانا حادث شدن شُعوب و شُقوق و اَفنان و اَغصان* بیشمار در مَرکب .

و جماعت شباب ، گزینش آفرود بدان جهت کنند که از قیود مُشَدَّده و اصول مُسَلَّمه رانندگی مراکب در شهر ، رخ تابند .

از جمله مشاهیر این فن که دارای مقامی شامخ و منزلتی باسق میباشد ، همانا ” شیخ شُبِیر، خانِ جزیرهُ الکیش ” باشد

که فرنگان در بلاد اجنبی به او لقب ” کاپیتان ” و دیگر علمای این رشته در بلاد عجم به وی عنوان ” سلطان رمول ” داده و این همان لقب ” السلطان فی رمول ” باشد که پیش کسوتان این فن در بلاد تازی امارات ، به وی اعطا کرده اند .

و در کتب ” ابوالرُطِیل ابن تنبل ابن الدنگ اماراتی ” مضبوط است که روزی شیخ شبیرخان در حواشی بلاد تازی دوبی ، گذر کردندی و ناگاه با مشاهده رمول زیبا در منطقه جبل الرمول ، عِنان از کف بدادی و به قسمی بالا و پایین و یمین و یسار* ، اصول و افنان رمول کاویده و ثُقَبات* و حُفَرات فراوان احداث و شیب عرضی طی نمودندی که شیخ الرییس دوبی

و اصحاب و انصار وی جملگی نعره کشان گریبان دریدندی و سر به بیابان نهادندی و تا حال ، غرابت این واقعه نقش خاطر است و حک ضمیر .
و این در حالی است که ” شیخ شبیر، خان جزیره الکیش “، علی رغم خطرات آفرود ، هیچگاه متانت از دست نداده و همواره صیانت ذات و بعضا !! مرکب ، مُرعی داشته .

و اما ، جمهور طبیبان بلاد کفر را

پس از تتبعات فراوان

در این امر خطیر ، عقیدت بر این است که مبتلایان به آفرود ، چنانچه چند هفته مقدور به انجام این کار نباشند ، جملگی دچار آشفتگی خاطر و ضجرت ضمیر گردند و این بخاطر قِلَّت یافتن ماده مخدر عجیبی در خون آنان است که فرنگان به آن نام ” آدرِنالین ” داده اند .
فلذا طبابت کرده اند از جهت فزونی این ماده در خون ، لااقل ماهی دو بار آفرود بر آنان واجب بوده و صحت افزون کند .

والله اعلم بالصواب .

زمستان سنه 1391
• نوشته : شیخ سروش ابن مطهر ملقب به کثیرالسفر فی الدنیا ، علی پاجرو والسایرالمراکب الفورویل درایو و بعضا موتوکراس
• الهام گرفته از کتاب التفاصیل نوشته فریدون توللی .

– شیدالله ارکانه : نور خدا بر او تابنده باد
– شُعوب و شُقوق و اَفنان و اَغصان : تکه تکه شدن
– یمین و یسار : چپ و راست
– ثُقَبات : حفره ها