قسمت سوم – اندر سایر اسباب و ملزومات آفرود

غور در وادی آفرود – قسمت سوم

 

اندر ادامه اسباب و ملزومات آفرود
. . . و اما بدنبال مکتوبات اسبق ، از جهت انسداد وِداد* و تحکیم مبانی وِفاق* با جماعت آفرود طلب ، این بار در باب سایر اسباب و لوازم آفرود سخن خواهیم راند . باشد که مورد تَشَفّی* خاطر اذناب و انصار قرار گیرد .
“ابو نصر منقرض الدوله دیلمی ” حاکم کاشان که خود از زمره پیشتازان آفرود در کویر مرنجاب بوده ، در فصولی مشَبَّع* در رساله “تذکره الآفرودین فی رمول المرنجاب” ، آورده است که یکی از ارکان اصلی مرکب آفرود ، همانا اسبابی است که فرنگان به آن “وینچ” گویند

و آن قطور طنابی باشد بافته از فولاد با دنباله و ذُنابه ای* بس طویل که بدور قرقره ای پیچد و سر آن قلابی منصوب و بمدد قوه الکتریک ، تواند خود یا مراکب دیگر از مهلکه بدر آرد .
و لیک احسَن اقوال و ارجَح حُجَج* و بَیِّنات*، همانا قول “مولانا ابوالهول خصم الشوارع آفرود پرست” طَوَلَ* الله لِسانه باشد که فرموده: “بدون وینچ ، آفرود هرگز !!”

و اما از دیگر ملزومات آفرود ، همانا “پمپ باد” باشد

که این نیز خود مصنوعی است از چشم تنگان ! بلاد چین و ماچین که بحول قوه الکتریک ، آنچنان هوا را در چرخهای مرکب نِشانَد که چرخها استوار به جهت سیر آفاق گردد .

. . . ونیز شیخ “منورالدین ابن اسحاق مُغَفِل*” را عقیدت بر اینست که از ملزومات ثانویه آفرود ، همانا هیزم! باشد

و بَیّنه وی اینگونه است که پس از یک روز آفرود پر تلاش و دست و پنجه نرم کردن در مصاف با رمول و کوه و دشت و بیابان ، و بدنبال غروب آفتاب ، بمدد هیزم هائی که از قبل ابتیاع نموده و همراه آورده اند ، آتش برافروزند

و بر گِرد آن نشینند و سخنها گویند و آشامیدنیها نوشند

و عیون* به لَمَعات الانوار*

دوزند و محظوظ شوند و اوقات به خرمی بسر آرند .
و در کتب متقدمین مجوسان مظبوط است که به آن “آتِشونی” گویند و اگر این اوقات مصادف با مناسبتی شاد باشد ، گاه تَعَیّش بدانپایه رسد که برخی شباب به هنگام وجد ، طریق وقار بنهند و حِلّیه* طُمَانینه* بیفکنند و چونان رَضیع* مُنفَطِم* ، ایادی و رَجُلِین* بوجهی موزون بحرکت درآرند

و التذاذ خاطر به اوج رسانند و این چنین حالت را عندالعرف “حرکات موزون” و یا “رقص” نامند .

از شیخ “مهران ابن پاینده” ،

خان بلاد لار و رودهن ، که عزت او پاینده باد ، روایت شده که اسباب تهیه آتش بلکه از سایر اسباب آفرود نیز اولی تر باشد و ایشان در همه فصول ، همواره با هیزم فراوان به آفرود همی رود .

والله اَعلَم بِالصواب
زمستان سنه 1391

• نوشته : شیخ سروش بن مطهر ، ملقب به کثیرالسفر فی الدنیا ، علی پاجرو والسایرالمراکب الفُورویل درایو و بعضا موتورکراس .

• الهام گرفته از کتاب التفاصیل نوشته فریدون توللی .

وِداد : دوستی
تَشَفّی : تسکین و آرامش یافتن
وفاق : همراهی کردن
مشَبَّع: بسیار – فراوان
ذُنابه: دنباله
حُجَج: جمع حجت – اسناد
بَیِّنات: جمع بَیّنه – حجتهای روشن و گواهان صادق
طَوَلَ : دراز
مُغَفِل : اغفال کننده
عیون: جمع عَین – چشمها
لمعات الانوار: شعله و زبانه های آتش
حِلّیه: زیور
طُمَانینه: آرامش
رَضیع: طفل شیر خواره
مُنفَطِم: باز ایستاده
رَضیع مُنفَطِم : منظور دست و پا زدن طفل شیرخوار است
رَجُلِین: دو پا